طعم دهنده وانیل از کجا می آید؟

عصاره خالص وانیل به صورت تجاری با خیساندن دانه‌های وانیل ایجاد می‌شود. در مخلوطی از آب و الکل اتیلیک، یا می‌توانید خودتان را با غلاف دانه وانیل و ودکا (یا هر مشروب با طعم خنثی) درست کنید.

در مقابل، “عصاره ای با برچسب “طعم دهنده وانیلی” معمولاً از ترکیبی از مواد مصنوعی و طبیعی ساخته می شود.” ” class=”ext-link”>توسعه‌دهنده دستور غذا، در یک مصاحبه ایمیلی.

ترانه اضافه می‌کند که این مواد طبیعی که روی برچسب فهرست شده‌اند ممکن است اصلاً حاوی دانه وانیل نباشند.

جستجو برای طعم دهنده وانیل در اواخر دهه 1800 زمانی که دانشمندان به دنبال شناخت دانه کمیاب و گران قیمت وانیل – و عصاره آن – در سطح مولکولی بودند، آغاز شد.

در سال 1858، بیوشیمیدان فرانسوی نیکلاس تئودور Gobley عصاره وانیل را متبلور کرد و وانیلین را کشف کرد، یکی از 250 ترکیبی که از وانیل طبیعی تشکیل شده است. Thrane می گوید: “وانیلین یک ترکیب آلدهید فنلی است که به وانیل طعم “وانیلی” می دهد.

در سال 1874، دانشمندان آلمانی فردیناند تیمان و ویلهلم هارمن ساختار مولکولی وانیلین را تعیین کردند. سپس آن را دوباره خلق کردند، نه از دانه وانیل بلکه مخروط – جزء پوست درخت کاج. و با ظهور وانیل مصنوعی، صنعت کاملی به تولید طعم دهنده مصنوعی وانیل اختصاص یافت.

تران می‌گوید: «طعم‌دهنده وانیل ارزان‌تر از عصاره واقعی وانیل است، زیرا اکنون به تولید انبوه رسیده و فاقد عصاره وانیل خالص است.

طعم‌دهنده مصنوعی وانیل، به‌عنوان اسانس وانیل فروخته می‌شود، طعم وانیل تقلیدی یا عصاره مصنوعی وانیل، می تواند از ترکیبات شیمیایی موجود در روغن میخک، یا از لیگنین موجود در گیاهان، کود گاوی و خمیر چوب ایجاد شود.

در حال حاضر، حدود 15 درصد از طعم دهنده های مصنوعی وانیل از لیگنین تهیه می شود. ، در حالی که حدود 85 درصد وانیلین جهان از گایاکول ساخته می شود که از پتروشیمی ها به دست می آید. اگر تا به حال هیزمی را دیده اید که زغال می شود و کرئوزوت سیاه را تشکیل می دهد، guaiacol. گوایاکول یکی از سه ماده شیمیایی موجود در کرئوزوت است. با افزودن رنگ و طعم کارامل مانند عصاره کاکائو یا چای و رقیق کردن با الکل یا پروپیلن گلیکول، ماده ای شبیه عصاره وانیل ساخته و فروخته می شود.

روش دیگری و پایدارتر برای تهیه عصاره وانیل وجود دارد. این روش ممکن است چندان خوشایند به نظر نرسد.