عوارض بوسیدن زیاد

این سوال تقریباً ناعادلانه به نظر می رسد، اما آیا بوسیدن زیاد می تواند به لب های ما آسیب برساند؟ به طور کلی، بوسیدن پرشور فواید زیادی برای سلامتی دارد، از جمله ایجاد پیوندهای عاطفی قوی، افزایش سرعت متابولیسم (چه راهی عالی برای کاهش وزن!) و کاهش مقادیر قابل اندازه گیری استرس [منبع: ویکتوریا]. چگونه چیزی به این لذت می تواند چیز بدی باشد؟

واقعیت این است که بیشتر ما علاقه خاصی به بوسیدن داریم. برای توضیح علمی، در طول یک بوسه، مغز ماده شیمیایی اکسی توسین را تولید می کند، هورمونی آرام بخش که نشان داده است در انسان پیوند ایجاد می کند. این امر مرکز پاداش سیستم لیمبیک را وادار می کند تا ماده شیمیایی دوپامین را آزاد کند و در نتیجه احساسات لذت بخشی را در طول بوسیدن تجربه می کنیم. به طور خلاصه، ما از بوسیدن همان واکنشی را دریافت می کنیم که ممکن است از شکلات و کوکائین (اما بدون کالری اضافی یا خطرات اعتیاد) [منبع: اهلستروم].

بوسیدن همچنین به عنوان یک نشانه احساسی عمل می کند. محبت، جاذبه و شاید حتی عشق را منتقل می کند. اما می تواند خطرناک باشد. ویروس هرپس سیمپلکس 1 (HSV1) که باعث تبخال می شود، می تواند در طول بوسه منتقل شود. در مورد سیفلیس هم همینطور. سپس مونونوکلئوز و تب غدد (به اصطلاح “بیماری های بوسیدن”) و همچنین سرماخوردگی، آنفولانزا و بی شمار بیماری دیگر وجود دارد که می توانند در طی یک دم خوب منتقل شوند. در مجموع، یک بوسه با دهان باز می تواند حدود 250 کلونی باکتری را منتقل کند [منبع: هریسون].

پس چگونه می تواند به لب های ما آسیب برساند؟ دهان حاوی باکتری و بزاق است که اگرچه نسبتاً بی ضرر هستند، اما در واقع می توانند به پوست نازک لب ما آسیب برسانند. در حالی که بقیه پوست در سراسر بدن ما حدود 16 لایه دارد، لب‌های ما نازک‌تر هستند و حدود سه تا پنج لایه دارند. در حقیقت، پوست لب های ما آنقدر نازک است که رنگ خود را از مویرگ های پر از خون در غشای مخاطی زیر آن می گیرد.

به همین ترتیب، لب‌های ما نیز این بدبختی اضافی را دارند که در اطراف دهان قرار دارند. بزاق در داخل دهان ما تولید می شود و بزاق مملو از آنزیم های گوارشی است که فرآیند هضم غذا را آغاز می کنند. یک جفت از این آنزیم ها – آمیلاز و مالتاز – می توانند هر بار که لب ها را با زبان لیس می زنیم، پوست نازک لب ها را خراب کنند [منبع: گاردنر].

در هنگام بوسیدن بزاق نیز به لب ها وارد می شود. ما اغلب با خیس کردن لب های خود با زبان خود را برای یک بوسه آماده می کنیم. حتی یک نوک کوتاه، بزاق را از داخل دهان به لب های بیرونی منتقل می کند. و بزاق در هنگام بوسیدن پرشور یا با دهان باز بیشتر منتقل می شود. همه اینها می تواند به آسیب های قابل اندازه گیری، هرچند جزئی منجر شود. برعکس، برخی از محققان احساس می کنند این تبادل بزاق می تواند سیستم ایمنی بدن ما را نیز تقویت کند [منبع: ویکتوریا].

در حالی که بزاق می تواند به لب ها آسیب برساند، نقش مهمی در بوسیدن دارد. حاوی هورمون های متعددی است که از بوسه دهنده به بوسه دهنده منتقل می شود که یکی از آنها تستوسترون است. نشان داده شده است که این هورمون میل جنسی و حساسیت جسمی را در مردان و زنان افزایش می دهد [منبع: انتشار بلک ول]. این واقعیت به تنهایی می تواند بوسیدن را به یک خطر قابل قبول تبدیل کند، حتی اگر ممکن است کمی به لب های ما آسیب برساند. با این حال، تمام آن بزاق اضافی همچنین می تواند به شستن باکتری ها و تجزیه پلاک های دهان کمک کند [منبع: کلاس Lerche Davis].