در یک نگاه: زخم های پوست سر

آنها می توانند ناخوشایند، ناراحت کننده و حتی دردناک باشند. و برای اضافه کردن آسیب به آسیب، پتانسیل ایجاد ریزش مو را دارند — حداقل به طور موقت خوشبختانه، زخم‌های پوست سر معمولاً قابل درمان هستند، اگرچه ممکن است به تخصص پزشک نیاز باشد.

به طور کلی، زخم های کوچک ناشی از عفونت های قارچی، باکتریایی یا ویروسی هستند. ساقه های مسدود شده مو نیز می تواند باعث ایجاد زخم شود. اختلالات ایمنی جدی، مانند ایدز و HIV، در برخی موارد مسئول هستند.

زخم‌های پوست سر ممکن است نشان‌دهنده یکی از بیماری‌های پوستی زیر باشد:

درمان زخم های پوست سر بسته به منبع مشکل متفاوت است. داروهای ضد قارچی که همراه با استفاده از شامپوهای ضد قارچ مصرف می‌شوند، اغلب توسط پزشکان برای کرم حلقوی تجویز می‌شوند. آنتی بیوتیک ها برای عفونت های باکتریایی مانند زرد زخم استفاده می شود. زخم‌های ایجاد شده توسط بیماری‌های سیستم ایمنی معمولاً سرسخت‌تر هستند و به داروهای خوراکی یا تزریقی و کرم‌های موضعی نیاز دارند. ممکن است برای درمان پسوریازیس از دارو به همراه فتوتراپی که گردش سلولی را محدود می کند استفاده شود. در هر یک از این موارد، باید با پزشک مشورت کنید، اما درمان‌های خانگی وجود دارد که در پیشگیری یا به حداقل رساندن اثر زخم‌های پوست سر مفید هستند.

اگر دلیلی دارید که باور کنید در معرض کرم حلقوی قرار گرفته اید، یک شامپو ضد قارچ بدون نسخه را به مدت دو هفته امتحان کنید. اگر از قبل تنظیم شده باشد، این شامپوها شرایط را از بین نمی برند، اما می توانند مشکل را از بین ببرند.

وقتی صحبت از عفونت های ویروسی، باکتریایی یا قارچی به میان می آید، پاکیزگی نکته کلیدی است. بعد از تمرین شامپو بزنید تا عرق را از بین ببرید، اجازه ندهید پوست سرتان برای مدت طولانی مرطوب بماند و بریدگی ها را با یک مایع ضد عفونی کننده تمیز کنید. شما همچنین می توانید با استفاده نکردن از لوازم جانبی مو، کلاه یا روسری از گسترش عفونت جلوگیری کنید. علاوه بر این، از شانه یا برس شخص دیگری استفاده نکنید زیرا برخی از شرایط پوست سر به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.